Het Web: geen wondermiddel, wél een hulpmiddel
Het Web is geen wondermiddel dat op zich ‘patient empowerment’ realiseert.
Waarom niet?
Het biedt data en informatie en dat verschilt van kennis. Vaak hebben patiënten nog steeds het oordeel van een arts nodig om webinformatie te interpreteren. De meeste patiënten raadplegen overigens niet het Web omdat ze twijfelen aan de kennis van de arts. Ze doen het omdat het gemakkelijk is, omdat ze het Web ook voor vele andere dingen raadplegen of om zich voor te bereiden aan het bezoek aan een arts of een zorgorganisatie. Soms dient het Web om de onvolkomen communicatie door zorgverstrekkers aan te vullen.
Het web biedt goede informatie maar ook onvolledige, commerciële en ronduit onjuiste informatie.
Het is aan wie op het Web surft om de informatie te vinden en te beoordelen en niet iedereen kan dat even goed. De zorgverstrekker gidst de patiënt naar de correcte webinformatie.
Niet iedereen die Webinformatie raadpleegt, vertelt dat aan de arts. Speelt de afhankelijkheid daar een rol in? De arts doet er goed aan tijdens de consultatie aan de patiënt te vragen wat hij al weet of heeft opgezocht.
De patiënt kan zijn afhankelijkheid van de resource-informatie verminderen met de hulp van het Web. Hij of zij blijft echter afhankelijk van andere resources.
Het Web is wél een hulpmiddel om meer invloed uit te oefenen tijdens de consultatie.
Waarom?
Het laat toe gemakkelijker gezondheidsinformatie te vinden en die te gebruiken om met een arts van gedachten te wisselen over symptomen of behandeling. De patiënt kan daardoor meer invloed uitoefenen tijdens de consultatie dan voorheen. Dat moet niet leiden tot een arrogante attitude bij de patiënt.
Het laat toe de informatie die de arts geeft gemakkelijker te checken.
Het laat toe een inhoudelijke bijdrage te leveren tot de consultatie. Een arts weet ook niet alles. De patiënt kan zo een informatiebron worden. Hij blijft echter kritisch tegenover de Webinformatie die hij vindt en blijft afgestemd op overleg.
Het laat toe informatie te zoeken die een zorgverstrekker niet gaf en waaraan een patiënt wel behoefte heeft.
Het laat toe om ervaring uit te wisselen met lotgenoten.
Het laat toe tijdens de consultatie een dialoog af te dwingen. Een geïnformeerde patiënt kan gemakkelijker weerwerk bieden tegen het standpunt van de arts.
